Is Facebook de ultieme manier voor elke burger van deze planeet om zijn of haar plaatsje te claimen in de digitale wereld? Geen technische kennis nodig, gewoon een paar gegevens invullen en je profiel is aangemaakt. Je hoeft zelfs het kleur van je profielpagina niet te kiezen, internet voor iedereen. Maar de sociale sites, met Facebook op kop, liggen ook onder vuur.
De grote namen van het internet zijn tegen een sneltempo bezig met het veroveren van de digitale wereldbol. Er is een nieuwe vorm van kolonisatie aan de gang. Van de 28 tabs die momenteel op mijn browser open staan zijn er slechts 4 waar ik min of meer anoniem ben. Tien jaar geleden was inloggen iets exotisch, vandaag deemstert het anonieme, onafhankelijke web weg.
Op zich is er natuurlijk niets mis met je bekend maken op het web. De vraag is echter wie er de regels vastlegd voor wat er gebeurd achter het paswoord.
Neem nu Facebook: waar geen privacy is, waar de regels worden vastgelegd door een Amerikaans commercieel bedrijf, waar je geen eigenaar bent van de beelden of video’s die je online plaatst, waar je als adverteerder overgeleverd bent aan de willekeur van een anonieme moderator aan de andere kant van de wereld, vraag het maar aan de mensen van Studio Brussel die plots hun Facebook pagina zagen verdwijnen.
Nog zo’n ecosysteem is dat van Google. Je mag er niet aan denken wat er gebeurt als Sergeï en Larry beslissen je te bannen uit Google land omdat er kritisch stuk over de joodse aanwezigheid in Israel in je Google docs account staat. Weinig waarschijnlijk dat het gebeurt, maar er is geen wet ter wereld die ze tegen kan houden.
Tegelijk is de overheid bezig met het aan banden leggen van de rest van het vrije web. Wie in Frankrijk een paar keer betrapt wordt op het downloaden van vieze plaatjes waarvan achteraf blijkt dat de royalties niet betaald zijn, die heeft kans dan zijn internet verbinding wordt afgesloten. Of daar dan ook een internet-café verbod bij komt weet ik niet, maar de Facebook account van deze misdadiger kunnen ze wel afsluiten, hij mag toch niet meer op het internet.
En dan is er Diaspora*, een alternatief voor de gesloten sociale netwerken. Eentje dat je privacy in jouw handen legt, waarbij je zelf kan beslissen waar je gegevens staan of niet staan, eentje die je toelaat om je eigen Diaspora* op te zetten. Helemaal open source gebouwd natuurlijk, 100% transparantie. Er is nog hoop voor het web.
Ook voor de marketeer in het post-digitaal tijdperk is Diaspora* een zegen. Want de geloofwaardigheid van de huidige platformen begint ernstig te tanen. En dat is nu net wat we dachten opnieuw te kunnen herwinnen dankzij de digitale media. De mogelijkheid om een eerlijk verhaal te brengen dat mensen ervan overtuigd om voor jouw product, merk of dienst te kiezen. De mogelijkheid om een eerlijke conversatie aan te gaan die het beste wat er te vinden is naar boven brengt, en niet het merk met het grootste budget of de dienst met de beste politieke contacten.
Friday, 1 October 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment